Een avondje tafelen bij restaurant Alaise in Ekeren (van vtm-programma "Mijn Restaurant")... een uitgebreid verslag!

Mijn Nederlandse lezers zegt het waarschijnlijk niets, maar hier in België loopt momenteel volop het tv-programma "Mijn Restaurant".  Vijf duo's uit vijf verschillende provincies krijgen een pand toegewezen waarvan ze hun eigen restaurant mogen maken.  Vanaf dat het restaurant geopend is komen er geregeld recensenten over de vloer die mee over het lot van de duo's kunnen beslissen en om de zoveel tijd moet noodgedwongen een restaurant z'n deuren definitief sluiten tot er uiteindelijk natuurlijk nog maar eentje overblijft.  Tot nu toe is er reeds één restaurant weggevallen en zijn er dus nog vier "in de running".

Ik volg het programma al vanaf jaargang 1.  Nu zitten we aan jaargang 4 en ik vond het hoogtijd om maar eens in één van de restaurants te gaan eten.  Ik woon zelf in Antwerpen dus leek het me aangewezen om dan ook in Antwerpen te gaan eten.  Bovendien is restaurant Alaise zeer goed bezig dus dat moest ik eens met eigen ogen (en smaakpapillen) gaan inspecteren natuurlijk...

Restaurant Alaise in Ekeren wordt uitgebaat door het jonge koppeltje Amber (23) en Elodie (22).  Amber staat in de keuken als chef en Elodie is zaalverantwoordelijke.  Deze laatste is van opleiding eigenlijk verpleegkundige en had voor het programma helemaal geen ervaring in de horeca.  Van stille verlegen meisjes zijn de twee in de loop van het programma al helemaal opengebloeid tot twee dames die weten wat ze willen en die erg gemotiveerd hun droom van een eigen restaurant trachten waar te maken.  Zowat alle recensenten waren tot nu toe erg lovend over Ambers kookkwaliteiten en Elodie doet het ook steeds beter in de zaal.

Gisteravond was het dus aan ons om dit alles eens aan den lijve te gaan ondervinden...

Restaurant Alaise is gelegen op de Kapelsesteenweg in Ekeren, net bij de grens met Brasschaat.  Mijn schoonouders wonen in Brasschaat dus die buurt was zeker niet vreemd voor ons.  We reden in een 25-tal minuutjes vlot met de bus van hartje Antwerpen tot quasi voor de deur van het restaurant.  Het pand bevindt zich een beetje achterin gelegen en dus niet vlak tegen de drukke baan.  Het is zeker een gebouw dat klasse uitstraalt en het ziet er tip top verzorgd uit.

Deze fotootjes zijn van het einde van onze avond toen het al donker was, maar het geeft toch een idee...

Bij binnenkomst werden we meteen vriendelijk begroet door Elodie.  Terwijl ze er bij de start van het programma vaak bijliep in een simpel t-shirtje was ze nu zeer netjes en stijlvol gekleed, had ze haar haren mooi los en kon je er niet naastkijken dat zij de gastvrouw was.  Ze viel meteen met de deur in huis en duwde ons een heus contract en een pen onder onze neus, voor het geval dat de cameraploeg zou binnenvallen en we zouden gefilmd worden.  We kregen enkele bladzijden vol kleine lettertjes waarvan we blindelings aannamen dat het wel oké was en waar we dan maar braaf een krabbeltje onder zetten.  Een beetje ongemakkelijk, zeker wanneer zowat al het personeel op dat moment staat samengehoopt op dezelfde plek, stilzwijgend wachtend tot de bundel op elke pagina is getekend.  Na afloop van onze verplichte krabbeltjes nam Elodie beleefd onze jassen aan en verwees ze ons door naar Tom, onze ober voor de rest van de avond.  Tom begeleidde ons naar de bovenverdieping waar hij eerst netjes onze stoelen achteruit schoof zodat we zonder moeite konden gaan zitten.  Hij stelde ons meteen het huisapertief voor: een glaasje cava mét wat citroenjenever voor de frisheid.  Laat maar komen!

Daar zaten we dan, in het gebouw dat we ondertussen al zo vaak op tv hadden gezien.  Heel netjes ingericht met stijlvolle rustige kleuren en mooie foto's aan de muren, close-ups van gerechten als je goed kijkt.  Wat felle kleurtjes tegen de neutrale achtergrond... zeker niet verkeerd!  We bevonden ons boven en konden van daaruit een groot deel van het restaurant bekijken.  Je kan goed van boven naar beneden kijken door de open ruimte in het midden en boven zit je duidelijk heel wat rustiger dan beneden.  We kregen al snel de menukaart en ober / sommelier Tom stelde ons meteen ook de suggestiekaart voor.  Daarop stonden vier gangen, waarvan er desgewenst ook eentje kon weggelaten worden.  De menu was te verkrijgen mét aangepaste wijnen en alle prijzen stonden netjes vermeld.

De gewone kaart oogde zeer mooi (met leuke fotos's van Amber en Elodie binnenin), maar wij vonden de keuze toch wel vrij beperkt: 4 voorgerechten, 4 hoofdgerechten, 3 vegetarische gerechten en 4 nagerechten.  O ja en ook nog 2 kindergerechten, maar die konden we voor éénmaal eens overslaan want de kindjes waren voor de gelegenheid ondergebracht bij hun oma en opa...

We kozen voor de suggestiemenu, die we overigens verplicht allebei moesten kiezen (OF allebei à la carte OF allebei menu), en we kozen ervoor één gang weg te laten.

Dit stond ons te wachten:

- een carpaccio van tomaat een langoustine (of was het iets anders?? mijn geheugen hè... ;)) in een korstje, afgewerkt met enkele druppeltjes (speciale) mosterd

- een stukje gebakken ree met dauphine-aardappeltjes, gekarameliseerd witloof en een knolseldercrème

- een chocolademoelleux met vanilleijs en een crumble van chocolade

Het gerechtje dat er tussenuit was, was een bereiding met tarbot.

Terwijl we de sfeer opsnoven genoten we van ons glaasje huisapertief en kregen we een heerlijke amuse voorgeschoteld: een aardappel-venkelsoepje en een klein stukje gemarineerde courgette opgerold met kruidenkaas.  Zeer goed op smaak gebracht allemaal, zéér geslaagd!

Het restaurant zat rond 20u nog steeds niet helemaal vol.  Achter ons was een tafeltje van 4 vrij en beneden hadden we ook zicht op 4 open plaatsjes. We vingen op dat één van de tafels net had afgebeld en dat de andere 4 mensen gewoon niet waren komen opdagen... Jammer!  Bovendien bleek ook het personeel niet voltallig: kelner Jeffrey was door ziekte niet aanwezig.  Maar zo te zien liep de bediening wel erg vlotjes: Tom bekommerde zich over de bovenverdieping (2 grote tafels + wij met z'n tweetjes) en beneden (heel wat meer tafels) zagen we Kim en Elodie ijverig de klanten bedienen.  Elodie vertoonde zich nu en dan ook even op de bovenverdieping en vervulde zo haar rol als gastvrouw met gepaste aandacht voor alle gasten.

Als wijn bij voor- en hoofdgerecht hadden we de rode huiswijn gekozen, waar Tom ons op mijn vraag graag een woordje uitleg bij gaf.  Je voelt zijn passie voor wijn en dat is erg aangenaam om naar te luisteren.  We kregen reeds voor het hoofdgerecht een glaasje wijn, wat het wachten natuurlijk heel wat aangenamer maakte.  En WAT een wijn zeg!  We zijn geen grote wijnkenners, maar zeker ook geen leken (met ouders die een wijnzaak hebben bouw je automatisch wel een beetje kennis op natuurlijk) en vonden de huiswijn echt uitstekend.  5,5 euro per glas... zeker niet te veel voor wat je in de plaats krijgt!  Een heerlijke Saint Emilion Grand Cru van 2008.  Een wijn met 85% merlot, 10% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon.  Wij vonden hem -zoals reeds gezegd- zéér goed, maar we vroegen ons tevens af of hij voor mensen met minder "wijnervaring" wel zo toegankelijk was.  Nu ja, hij smaakte ons in ieder geval uitstekend... Da's het voornaamste ;)

Na enige tijd (weet niet juist hoe lang maar de wachttijd was oké) kregen we ons voorgerecht.  De tomaat was flinterdun gesneden zoals het hoort bij een carpaccio, het zeevruchtje (tja, niet zeker wat het nu weer exact was) was fantastisch lekker en de mosterd was van superkwaliteit.  Alles was ook uitstekend gekruid, nét niet te veel peper, nét niet te veel zout... flink op smaak gebracht!  En de presentatie was zeer mooi, zeker niets op aan te merken!  Jammer genoeg was het op voor we er een foto van konden maken... ;)

Ondertussen was beneden de cameraploeg gearriveerd: een cameraman, een geluidsman en een productieassistente of iets dergelijks maakte het leven van het personeel en de klanten net iets moeilijker... Ze holden letterlijk achter het personeel aan en gingen weinig subtiel tot tegen de tafels van de klanten staan om alles van op de eerste rij mee te volgen.  Gelukkig kwamen ze niet naar boven en konden wij dus alles rustig gadeslaan zonder zelf gestoord te worden.

Goed dat we iets te zien hadden trouwens want het wachten begon zo stilaan wel érg lang te duren... Echt veel hadden we nog niet binnen met onze amuse en het voorgerecht en met hongerige magen wachtten we uiteindelijk een uur en een kwartier lang voor ons hoofdgerecht gepresenteerd werd.  Aan de andere tafels liep het zo te zien net zo.



We kregen twee stukjes prachtig rosé gebakken vlees op een zéér mooie manier gepresenteerd, haast een schilderijtje... De ree was van uitzonderlijk goede kwaliteit en was heerlijk mals.  De saus was hemels. De aardappeltjes waren lekker knapperig, de knolseldercrème zeer verfijnd en het witloof was eveneens geweldig lekker.  Daar dien ik zeker bij te vermelden dat ik normaal zelfs helemaal geen witloof lust.  Wel, DIT witloof lustte ik wél, en graag zelfs!  Toen ik dat aan ober Tom zei was hij zichtbaar trots op zijn chef en vertelde hij er meteen bij dat Amber eerst wat azijn bij het witloof doet en het dan karameliseert.  Misschien moet ik dat ook maar eens proberen...

Echt waar, een topgerechtje!  Helemaal niets op aan te merken, behalve... de kleine hoeveelheid!  Na het lange wachten hadden we echt honger en al zijn mijn man en ik allebei geen grote eters, toch was onze honger na dit hoofdgerecht niet bepaald gestild.  Jammer!

Gelukkig volgde er ook nog een dessert.  Daarop moesten we nét niet te lang wachten en het zag er eveneens overheerlijk uit...

De moelleux was lekker warm, perfect lopend binnenin en smaakte héél erg lekker.  Wat we iets minder gepast vonden waren de korreltjes zeezout die we af en toe in onze mond tegenkwamen.  Niets verkeerd mee hoor, wat zout bij de chocolade... Het geeft er zelfs een aangename toets aan, maar voor ons was het storend dat de korrels zo groot waren.  Misschien was gewoon tafelzout hier meer op z'n plaats geweest??  In de crumble ontdekten we overigens ook enkele zoutkorrels, maar hierbij vonden we dat dan weer wél een heerlijke touch!  Ook het vanilleijs was erg lekker en de basilicumblaadjes zorgden voor een prachtige harmonie.  Een zéér geslaagd dessertje!

Onze vriendelijke ober kwam na afloop nog even checken of de moelleux inderdaad mooi lopend was geweest en hij nam onze opmerking i.v.m. het zout ter harte.  Chapeau voor Tom, wij vonden zijn bediening echt uitstekend!  Beleefd, vriendelijk, niet te afstandelijk, ook niet té joviaal en vooral duidelijk gepassioneerd door zijn vak.  Gastvrouw Elodie vonden we ook vriendelijk en beleefd maar op de ene of andere manier kwam ze toch nog wat onzeker over.  We kregen de indruk dat ze het allemaal net iets té goed wou doen, waardoor ze net iets té beleefd en stijfjes overkwam.  Af en toe even vragen of alles naar wens is, zou b.v. ook niet verkeerd zijn maar ze passeerde onze tafel telkens zonder een woord te zeggen.  Anderzijds leek ze alles wel goed gezien te hebben en kwam ze zeker niet onvriendelijk over.

Om de lange wachttijd - waarover we overigens niet geklaagd hebben - te compenseren bood Tom ons spontaan een korting aan.  We hadden allebei twee glaasjes wijn gedronken en er werd er ons maar ééntje per persoon aangerekend.  Een besparing van 11 euro en dus een mooie geste!

We mochten beneden afrekenen bij Elodie, kregen van haar onze jassen en op een vriendelijke, beleefde manier werd er afscheid genomen.  131 euro armer en min of meer voldaan - maar toch nog met een klein beetje honger - trokken we huiswaarts...

Al bij al een zeer geslaagde avond; ze verdienen de overwinning!